Kalpte saklı bir cevap, hafızalarda yer etmiş bir liderlik…
Fenerbahçe camiası, sadece sportif başarıya değil; aidiyet hissine, birlik ruhuna ve kimliğine sahip çıkacak bir lidere ihtiyaç duyuyor. Yıllardır süren kupa hasreti, artık sadece saha içi bir başarısızlık değil; kulübün ruhuna işleyen bir kimlik kaybına dönüşmüş durumda.
Taraftar artık sahada iyi futbol kadar, masada da yumruğunu vuracak bir lider istiyor. Bu profilin adı, bugün hâlâ milyonlarca Fenerbahçelinin zihninde aynı:
Aziz Yıldırım.
Aziz Yıldırım, yalnızca bir başkan değildi. O, bir dönemin adıydı. 3 Temmuz’un göbeğine yürüyerek, hapis yatarak özgürlüğünden ödün vermiş, kulübü dağılmaktan kurtaran bir liderdi.
Hataları elbette oldu; kimi zaman otoriter, kimi zaman kırıcı… Ama kimse ona “Fenerbahçe için savaşmadı” diyemez. Çünkü o, kulübün varlığı için gövdesini ortaya koymuş bir isimdi.
Şimdi ise Fenerbahçe, sadece sportif değil, yönetsel ve psikolojik bir eşiğin ucunda. Taraftar “modern yönetim”den çok, artık ayağa kalkacak bir mücadele ruhu arıyor. Ve Aziz Yıldırım’ın ismi bu bağlamda yeniden anlam kazanıyor.
Elbette bu dönüş olduğu takdirde riskleri de yok değil. Yıldırım’ın geçmişteki yönetim anlayışının, bugünün şeffaflık, dijitalleşme ve katılımcılık prensipleriyle ne kadar örtüşeceği hâlâ soru işareti. Ancak Fenerbahçe camiası, bu dönemde sadece akıl değil, duyguya da ihtiyaç duyuyor. Ve o duygu, hâlâ Aziz Yıldırım’ın adıyla özdeşleşiyor.
Bu yalnızca bir sandık meselesi değil; maziyle kurulan sessiz bir diyalog, yarım kalmış bir vedanın tamamlanma umudu.
Taraftar hâlâ “O sene bu sene!” diyebilmenin hayalini kuruyor. Belki son bir kez, belki de gerçekten zaferin zamanı şimdi.
Fenerbahçe, artık yalnızca sahadaki rakipleriyle değil; saha dışındaki sistemsel engellerle de başa çıkabilecek bir irade arıyor. Taraftar, mücadeleden korkmayan, gerektiğinde kavga eden, ama daima Fenerbahçe’nin çıkarlarını koruyan bir lider istiyor.
Aziz Yıldırım, bu iradeyi temsil ettiği için yeniden çağrılıyor. Belki bu kez daha temkinli, daha deneyimli ama aynı ölçüde kararlı bir lider olarak dönecek. Çünkü camia artık sadece bir başkana değil, bir ruhun uyanışına ihtiyaç duyuyor.
Ve belki de en önemlisi:
Fenerbahçe’nin yeniden ayağa kalkmasına.
