Nurizade Ziya Songulen olmak isterdim baharinda 1907`nin,
Yaninda iki kafadar dostu ile,
Belki bilir,belki bilmez attigi tohumun büyüklüğünü,
Sarı beyaz diye başlayan, ardından sarı-llacivert olan,
O buyuk heyecan ve gurur renklerinin,
İlk ve kurucu başkanı olmak isterim.
Ayetullah Bey olmak isterdim yuzyıl evvelinde,
Bir efsanenin doğumunu çıplak gözlerle izlemek,
Futbol aşkıyla çıkılan bir maceranın ikinci başkanı olabilmek,
“Ben Fenerbahçeliyim" diyecek kadar sahiplenmek isterdim,<br><br> Topuz Hikmet olmak isterdim 1910larda,
Bayrak kırmızısının üzerine meşe yaprağını,
Sarı lacivert ile bezeyip,
Dünyanın “en büyük sevgisiyle bağlanılacak” armasını,
Nesillerden nesillere aktarılacak,
En güzel aşk mühürünü çizmek isterdim.
Sağ haf Arif olmak isterdim Çanakkale Savaşı zamanlarında,
Bir cepheye koşup ülkemi savunmak,
Bir sahaya koşup Fenerbahçe`mi yüceltmek icin,
Tek canımı ülkeme verirken,
Aklımda sarı-lacivert yarim ile toprağa düşmek isterdim.
Dalaklı Huseyin olmak isterdim,
Bir buyuk destanin ilk teknik direktoru olmak,
Gonüllerdeki resim galerisinde,
İlk komutan fotoğrafı olmak isterdim.
Galip Kulaksızoğlu olmak isterdim,
Ardından binlercesi gelecek,
Her birinin ayrı bir kıymeti olacak,
Her biri binleri, onbinleri, milyonları coşturacak,
Bazen bir tanesi için herseyimizi vereceğimiz,
O gollerin birincisini atan olmak isterdim.
Zeki Rıza Sporel olmak isterdim,
Forması santraya katlanarak getirilen,
Opulerek teslim edilen bir bayrak gibi,
Türk futbolunun ilk büyük golcüsü,
Fenerbahçe`nin ilk futbol efsanesi olmak isterdim.
Cihat Arman olmak isterdim,
Sarı kazağından esinlenerek,
Kanarya sembolunu vermek Fener`e,
Kale direklerinin içinde bir duvar,
Rakiplerin bile gıpta ettiği,
“Uçan kaleci” olmak isterdim.
Saraçoglu Şükrü olmak isterdim,
Delicesine sevdiği renklere 16 sene başkan olmak,
Fenerbahçe Baskanlığını,
Başbakanlıktan öte tutmak isterdim.
Dağlaroğlu Rüştü olmak isterdim,
27 Mayısın ihtilal komutanlarına,<br><br> "Bu Kulubü işgal kuvvetleri kapatamadı. <br><br> Sen hiç kapatamazsın" diye kafa tutan,<br><br> Fenerbahçenin tarihini yazan adam olmak isterdim.
Lefter Küçükandonyadis olmak isterdim,
Futbolunu görmesek bile hayran kaldığımız,
Dinlediklerimizle kalbimize taht kuran,
Türkiye tarihinin “ordinaryus profesörü” olmak isterdim.
Can Bartu olmak isterdim,
Aynı gün içinde 2 golü atıp futbol sahasında,
Sonra da basketbol salonunda 28 sayi bırakmak,
Ezeli rakibinin potasına,
Türkiye`nin “Sinyor"u olmak isterdim.
Didi olmak isterdim 1970lerde,<br><br> Başının üzerine kaldırdığı Dünya Kupasında,
Ya da futbolun en sevilen ülke olduğu Brezilyada,<br><br> Gördüklerinin çok fazlasını yaşadığı Fenerbahçe Cumhuriyetinde,
Aydınlık saçan bir “siyah adam” olmak isterdim.
Cemil Turan olmak isterdim,
Son siyah-beyaz fotograflı yılların,
Yıldıza hasret senelerinde Türk futbolunun,
Hani topu alınca ayağına,
Önüne gelene çalımı basan,
Ayaklarıyla düşünen adam olmak isterdim.
Selçuk olmak isterdim,
Kayhan olmak isterdim,
Hüseyin ya da Pesiç,
Nezihi olmak isterdim deliliği aşkından menkul,
Rıdvan olmak isterdim,
Oguz, Aykut…
Ya da unutulan bir sporcusu Fenerbahçe`nin,.
Faruk Ilgaz olmak isterdim,
… Ya da islam Çupi,
En guzel kelimelere raks ettiren,
Futbola ve onun sozlerine sarı lacivert nefesler vere.
Sadece taraftar olmak da yeterdi bana…
Hüzünde göz pınarlarındaki bir damla yaş olmak isterdim,
Sevinçte havaya kalkan bir yumruk…
Bir damla alınteri,
Bir damla kan olmak isterdim sarı lacivertin üzerine düşen…
Sarının yanında lacivert olmak isterdim,
ya da lacivertin yanında sarı…
Ben bir kez daha dünyaya gelsem,
Gene Fenerbahçe’ li olmak isterdim.
Daha da ötesinde dostum,
Ben bir kez daha dünyaya,
Sırf Fenerbahçe’ li olabilmek için gelmek isterdim…….
BİZ BU TAKIMI KUPALARI IÇIN SEVMEDIK….
